Wyniki badania Duke ACT nad krwią pępowinową dla autyzmu: najważniejsze informacje dla rodziców

Ten artykuł jest uproszczonym podsumowaniem opartym na oryginalnym artykule dr Kurtzberg.

Wprowadzenie:

Naukowcy z Duke University badali, czy dożylne infuzje komórek macierzystych krwi pępowinowej mogą pomóc małym dzieciom z zaburzeniami ze spektrum autyzmu (ASD). Liderami tej grupy badawczej są Dr. Joanne Kurtzberg i Dr. Geraldine Dawson.

We wstępnym badaniu (badanie Duke ABC) z tej grupy, opublikowanym w 2017 roku, poddano 25 dzieciom w wieku 2-6 lat komórki macierzyste z ich własnej krwi pępowinowej. W tym badaniu około 70% dzieci uzyskało poprawę w zakresie jednego lub więcej podstawowych objawów autyzmu. Co ważne, dzieci z niewerbalnym IQ (NVIQ) powyżej 70 miały większą poprawę po terapii krwią pępowinową niż dzieci z niższym IQ.

Na podstawie tych ustaleń grupa Duke przeprowadziła drugie badanie (badanie Duke ACT), które zostało opublikowane w Journal of Pediatrics w maju 2020 r. W tym artykule podkreślono kluczowe wyniki.

Projekt studium Duke ACT:

Badanie Duke ACT było randomizowanym, podwójnie zaślepionym, kontrolowanym placebo, prospektywnym badaniem krzyżowym, w którym sprawdzano, czy infuzje krwi pępowinowej poprawią podstawowe objawy autyzmu.

Aby kwalifikować się do tego badania, dzieci musiały być w wieku od 2 do 7 lat, mieć potwierdzoną diagnozę zaburzeń ze spektrum autyzmu, mówić po angielsku i nie mieć żadnych znanych anomalii genetycznych. Wnioskodawcy przeszli zdalnie zarządzany test funkcji poznawczych, który miał obejmować tylko dzieci z niewerbalnym IQ powyżej 70.

Do badania włączono 180 dzieci z autyzmem i przydzielono je do trzech ramion badawczych.

1. "AUTOLOGOUS". W ramieniu autologicznym znajdowało się 56 dzieci, które otrzymały podczas pierwszej wizyty w Duke infuzję komórek macierzystych z ich własnej (autologicznej) krwi pępowinowej. Podczas drugiej wizyty 6 miesięcy później dzieci te otrzymały wlew placebo.
2. "ALLOGENEIC". W grupie allogenicznej znajdowało się 63 dzieci, które podczas ich pierwszej wizyty w Duke otrzymały infuzję komórek macierzystych z krwi pępowinowej  od dawcy (allogeniczną). Krew pępowinowa dawcy została wybrana tak, aby odpowiadała co najmniej 4 z 6 typów HLA dziecka. Podczas drugiej wizyty 6 miesięcy później dzieci te otrzymały wlew placebo.
3. "PLACEBO". W ramieniu Placebo było 61 dzieci, które otrzymały wlew placebo podczas pierwszej wizyty w Duke. Placebo było obojętnym wlewem, który miał wyglądać, czuć, a nawet pachnieć jak wlew krwi pępowinowej. Następnie, podczas drugiej wizyty 6 miesięcy później, dzieci te otrzymały komórki macierzyste krwi pępowinowej. Połowa dzieci z ramienia placebo otrzymała autologiczną krew pępowinową podczas drugiej wizyty, a połowa otrzymała allogeniczną.

Warto zauważyć , że wszystkie dzieci w tym badaniu otrzymały komórki macierzyste krwi pępowinowej w pewnym momencie, podczas pierwszej wizyty lub 6 miesięcy później. Dlatego nazywa się to badaniem „cross-over”. Było to jednak również badanie „podwójnie ślepe”, ponieważ ani rodziny, ani ich lekarze nie wiedzieli, które dzieci są w której części badania. Projektanci badania, którzy wiedzieli o tym, starali się upewnić, że dzieci uczestniczące w trzech ramionach były zrównoważone pod względem wieku i IQ.

Dzieci biorące udział w badaniu podróżowały do ​​Duke z rodzinami i otrzymywały infuzje w warunkach ambulatoryjnych. Każda rodzina podróżowała do Duke trzy razy: na terapię początkową, drugą terapię 6 miesięcy później i ostatnią wizytę kontrolną rok po przystąpieniu do programu. Podczas każdej z tych wizyt badane dzieci przeszły szereg testów umiejętności i badania obrazowe funkcjonowania ich mózgu.

Wyniki badań:

Żadne z dzieci nie miało poważnych reakcji niepożądanych w związku z infuzją. Około 5% dzieci biorących udział w badaniu doświadczyło pokrzywki, kaszlu lub świszczącego oddechu po infuzji. Wielu uczestników obawiało się infuzji, a od 40% do 50% rodzin zgłaszało objawy psychiatryczne u swoich dzieci w ciągu pierwszych kilku tygodni po infuzji.

Chociaż dzieci biorące udział w badaniu przeszły duży zestaw testów, a także skanów mózgu. Badanie zostało zaprojektowane tak, aby jego „pierwszorzędowy punkt końcowy” był jednym miernikiem: czy terapia krwią pępowinową poprawiła średni wynik uczestnika w teście Vineland Adaptive Behavior Scales -3 (VABS-3) mierniku stopnia socjalizacji. Ten punkt końcowy nie został osiągnięty dla całej badanej grupy. Analizując wszystkich uczestników we wszystkich 3 ramionach, badanie Duke ACT nie wykazało przewagi krwi pępowinowej nad placebo w skali socjalizacji VABS-3. Jednak wystąpiły nieoczekiwane trudności, które osłabiły projekt badania, które wyjaśniono poniżej w następnej sekcji.

Ważnym pozytywnym wynikiem badania ACT było to, że podgrupa dzieci wykazała znaczącą korzyść z terapii krwią pępowinową w porównaniu z placebo, na podstawie wielu wskaźników. W przypadku starszych dzieci z wyższym IQ zaobserwowano poprawę w zakresie komunikacji (skala komunikacji VABS-3), uwagi (śledzenie wzroku) i skanów łączności mózgu za pomocą elektroencefalogramu (EEG). Również średnia złożona wyników w zakresie socjalizacji i komunikacji wykazała podobną poprawę dla obu ramion z krwią pępowinową (patrz wykres poniżej).

Badanie Duke ACT wykazało znaczące korzyści płynące z krwi pępowinowej w porównaniu z placebo w podgrupie dzieci w wieku 4-7 lat z niewerbalnym IQ powyżej 70.

Trudności w nauce:

Badanie Duke ACT napotkało kilka trudności, które utrudniały badanie wykazania korzyści z terapii krwią pępowinową.

Największym problemem, jaki napotkano w badaniu ACT, był fakt, że zdalnie administrowane testy IQ okazały się mniej dokładne niż przewidywano. Badanie zostało zaprojektowane tak, aby idealnie rekrutować 180 dzieci z niewerbalnym IQ powyżej 70  i mogłoby być skuteczne, gdyby tylko 143 dzieci osiągnęło próg IQ. Zamiast tego tylko 101 uczestników badania miało niewerbalny iloraz inteligencji powyżej 70. Dlatego autorzy badania musieli przyjrzeć się podgrupie uczestników, aby znaleźć wyraźne korzyści z terapii krwią pępowinową.

Inną kwestią napotkaną w badaniu ACT było to, że poprawa wyników wśród dzieci z ramienia „Placebo” była większa niż przewidywano. Utrudniało to zmierzenie korzyści płynących z krwi pępowinowej w porównaniu z placebo. Należy pamiętać, że jedyną różnicą między ramionami badania a grupą placebo jest to, że dzieci w grupie placebo otrzymały komórki macierzyste krwi pępowinowej 6 miesięcy później.

Wnioski i kolejne kroki:

Wykres przedstawia średnią poprawę w złożonym wyniku socjalizacji i komunikacji dla trzech grup terapeutycznych, dla podgrupy dzieci w wieku 4-7 lat z niewerbalnym IQ powyżej 70. Pionowe linie przedstawiają odchylenie standardowe wokół tych średnich. Zaobserwowano istotne różnice między krwią pępowinową a placebo, ale wyniki te nie wykazały różnicy między krwią pępowinową autologiczną lub allogeniczną.

Wyniki tego badania zostaną zastosowane do projektowania przyszłych i trwających badań klinicznych. Idąc dalej, tylko dzieci, które mogą przekroczyć próg IQ podczas osobistych testów, będą zapisywane na studia nad autyzmem w Duke. Na razie badania kliniczne muszą być ograniczone do tych dzieci z wyższym IQ, w przypadku których można wyraźnie udowodnić korzyści. Inne zmiany w przyszłych badaniach będą obejmować większą liczbę uczestników, aby zrekompensować znaczną poprawę placebo, oraz udoskonalone punkty końcowe, które uwzględniają połączenie wyników socjalizacji i komunikacji w VABS-3.

Duke niedawno otworzył randomizowane, kontrolowane placebo, krzyżowe badanie kliniczne fazy 2, testujące mezenchymalne komórki zrębowe tkanki pępowiny (MSC) w leczeniu zaburzeń ze spektrum autyzmu. Badanie zostało zaprojektowane na podstawie wniosków wyciągniętych z Duke ACT. Przyjmie 164 dzieci w wieku 4-8 lat z niewerbalnym IQ powyżej 70. 

Badanie ACT zostało sfinansowane przez Fundację Marcusa. Uczestnicy pokryli wszystkie koszty. Rodziny otrzymywały stypendium na podróż podczas każdej wizyty studyjnej.

To tłumaczenie zostało dostarczone przez: Polski Bank Komórek Macierzstych