Ta sekcja opisuje wydawanie licencji FDA – jest ona wymagana wyłącznie dla publicznych banków krwi pępowinowej, czyli dla tych, które zbierają jednostki krwi pępowinowej do użycia dla pacjentów spoza rodziny dawcy. Wymagania dotyczące BLA weszły w życie w październiku 2011 roku, ale w styczniu 2012 roku tylko pięć publicznych banków w USA ukończyło skomplikowany i drogi proces otrzymywania licencji. Te banki publiczne, które jeszcze nie otrzymały licencji mogą kontynuować działalność, jeśli „podejmują działania w celu otrzymania licencji”.
Pod tym linkiem znajduje się bardzo dobry artykuł informacyjny ze stycznia 2015 roku autorstwa Mahendra Rao, MD PhD, który opisuje ten temat.
Wiele osób, które czytało raport o wydawaniu licencji FDA bankom krwi pępowinowej jest zdezorientowanych i mają do tego dobry powód. Komórki macierzyste z krwi pępowinowej są używane do przeszczepów od 1988 roku, a do 2014 roku przeprowadzono ponad 40 000 przeszczepień krwi pępowinowej na całym świecie. Z perspektywy hematologów i onkologów, terapia z wykorzystaniem krwi pępowinowej stała się standardową terapią dla pacjentów. Jednak pomimo długiej listy osiągnięć, FDA nigdy oficjalnie nie zaakceptowała przeszczepień krwi pępowinowej jako standardowej terapii i nie opracowała standardów licencjonowania dla publicznych banków krwi. Z tego powodu szpitale, w których przeprowadzano przeszczepienia krwi pępowinowej musiały działać zgodnie z protokołami badań klinicznych, przez co ubezpieczyciele niektórych pacjentów nie zapłacili za przeszczep krwi pępowinowej, ponieważ taka terapia została nazwana „eksperymentalną”. Miejmy nadzieję, że ustanowienie licencji FDA BLA dla krwi pępowinowej sprawi, że więcej planów ubezpieczenia będzie pokrywać koszty przeszczepu i będzie on możliwy w większej liczbie ośrodków terapii onkologicznej, aby pacjenci mogli mieć większy dostęp do tego rodzaju terapii.
Wymagania dotyczące wydawania licencji przez FDA nie są intuicyjne: FDA działa zgodnie z filozofią, że komórki ludzkie są „produktem biologicznym”, czyli innymi słowy są lekiem w każdym przypadku, gdy są podane innej osobie niż dawca. Aplikacja BLA „jest zgłoszeniem, które zawiera szczegółowe informacje dotyczące procesów przetwarzania, chemii, farmakologii, farmakologii klinicznej i skutków medycznych wywołanych przez produkt biologiczny. Jeśli dostarczone informacje spełniają wymagania FDA, aplikacja zostaje zatwierdzona i wydawana jest licencja, która pozwala firmie wprowadzić produkt na rynek.” (źródło: słownik FDA).
Dlatego, mówiąc prostym językiem, aby bank krwi pępowinowej otrzymał licencję FDA, jego laboratorium musi działać w taki sposób, jak podczas wytwarzania leków. Niektóre wymagania są racjonalne, na przykład szczegółowe wymagania dotyczące sterylności laboratorium i monitorowania serii na linii produkcyjnej (za wyjątkiem faktu, że tutaj każda pobrana porcja krwi pępowinowej jest oddzielną linią). Jednak z niektórych powodów analogia do leków nie powinna być stosowana w odniesieniu do krwi pępowinowej, a jej stosowanie spowodowało wiele negatywnych reakcji ze strony banków krwi pępowinowej. Na przykład FDA wymaga, aby każda jednostka krwi pępowinowej była oznaczona etykietą, na której widnieje data ważności. Jednak komórki, które są zamrożone w ciekłym azocie pozostają żywotne przez wiele dziesięcioleci i nie ustalono naukowo daty ich ważności. Poza tym nie mamy do dyspozycji technologii, która pozwoliłaby na oznaczenie etykietą jednostki, która już została zamrożona w ciekłym azocie.
Wydawanie licencji FDA (BLA) rozróżnia krew pępowinową zamrożoną przed i po otrzymaniu przez bank zgody BLA. Nadawanie licencji nie działa wstecz, dlatego kiedy bank krwi pępowinowej otrzymuje licencję, dotyczy ona wyłącznie jednostek krwi pępowinowej dostarczonych do banku po jej otrzymaniu, natomiast starsze jednostki krwi pępowinowej nie są uwzględnione w tej licencji. Mimo to, jeśli pacjent potrzebuje jednostki krwi pępowinowej, która nie podlega licencji (na przykład dlatego, że ta porcja krwi ma największą zgodność), taka jednostka może zostać przesłana w celach terapeutycznych, jeśli szpital ma badania kliniczne zatwierdzone przez FDA (badanie musi mieć IND) lub jeśli wnioskowano o wydanie krwi pępowinowej przez Krajowy Program Dawców Szpiku - NMDP, który ma światowy IND dla wszystkich swoich banków.
Inną ważną cechą licencji FDA (BLA) jest fakt, że odnosi się tylko do zatwierdzonych wskazań: listy zdiagnozowanych schorzeń, dla których przeszczepy krwi pępowinowej zostały uznane przez FDA za efektywną terapię. Nie jest zaskoczeniem, że lista FDA ma kilka lat opóźnienia w stosunku do obecnych praktyk klinicznych. Jeśli lekarze chcą użyć krwi pępowinowej z banków publicznych do terapii, która nie jest wyszczególniona na liście FDA BLA, muszą to robić w ramach badania klinicznego oznaczonego etykietą IND, niezależnie od tego, czy bankowanie samej jednostki krwi podlegało licencji FDA BLA.
Na koniec, żadna innowacja w terapii komórkowej nie wchodzi na rynek bez komunikatów w prasie i marketingu. Niektóre (ale nie wszystkie) banki krwi pępowinowej, które otrzymały licencję BLA nadały nazwę swoim licencjonowanym „produktom” krwi pępowinowej: NY Blood Centre nazwało swój produkt HEMACORD (TM),a Duke Medical Center nazwało swój produkt DUCORD (TM). To sprawia, że ludzie myślą, że na rynku pojawiło się coś nowego, podczas gdy tak naprawdę jest to tylko inna nazwa na te same jednostki do przeszczepu krwi pępowinowej, jakie były produkowane w tym laboratorium przedtem.